Bi Kiärkhoffs uppen Buurnhoff, dat is glieks achtern Duorpe, wo et doa links nau 'n Brooke afgeiht, doa hadde eene Suogen 'n Menge Fiärken smierden. Doa was oaber eene tovierl bi, dat Lüttke konne nich mit drinken un Kiärkhoffs Mammen segg to iähr Annemarie, wat dat jüngste Dochter was: "Annemarie, du bekümmst dat Fiärken, un wenn du dat graut kriss un wi küernt et verkaupen, dann kanns du van dat Geld 'nigget Kleid bekuomen."
Annemarie was teggen Joahr ault inne veerden Klasse inne Schoole.
"Süe es to, dat du es an wassen kriss. Doa uppen Balken, doa steht 'ne aule Wiggde un de packs du di schön achtern Uoaben, hals di 'ne Flasken un kümmers di doa ümme."
Woll doch mal seihn of wi dat Lüttke graut krieget, mennde Kiärkhoffs Mammen.
Un Annemarie dei os Mammen seggt hadde un hale de Wiggde van Balken, make sei reggen, dei doa 'biertken Strau in, legg dat Fiärken doato un no een Küssen doa up. Muorns, middags un aubends hale Annemarie de Flasken un dei doa Miälke in. Et seug so ut os wenn Annemarie dat Fiärken an liäben haulen könne.
Eenige Dage drup, doa keimp Tante Liesken. Dat was 'n Cousine van Kiärkhoffs Mammen un keimp olle Joahr eemoal to Besöök. Liesken stelle iähr Flitzepee unner 'n Birnbaum, göng butz düer de lüttke Sidendüern in de Küeken un denn auk glieks inne Stuoben. Wenn Liesken auk nich mä sau seihn konne, oaber et hadde glieks de Wiggde utmaket.
"Wat", segg se, "dat häwwe ick jau üöwerhaupt nich wußt, dat ju wat lüttket had han, dat häw mi doch nicheene seggt. Nu wies mi doch ens", un denn buckede et sick uöwer de Wiggde, keik doa niesgierig in un rööp: "Minskenkinners, un ju häwwet no wat lüttket had in ju Oller, un sütt doch güßt ut os ju Pappen!"
|
