Dein Schatten, Mutter, schlief ein im Innerern meines Schattens wie der Vögel Flügel in hoher Krone des Baumes Ich sehe den Vorstadtbahnhof helle Mauern von Gebäuden Leinentuch der nahen See und deinen Schatten die aus Schulten herausgezogene graue Muschel zusammengerollt unter der müden Uhr der man nie glauben kann Züge fahren ab, kommen an Reisende gehen durch mein Leben hinterlassen keine Spur in mir Dein Schatten erwartet mich am Ende der Spirale eines unbekannten Tunnels

Twój cień mamo zasnął wewnątrz mojego cienia jak skrzydła ptaków w koronie wysokiego drzewa Widzę podmiejską stację jasne mury zabudowań płótno bliskiego morza i twój cień zdjętą z ramion szarą muszlę skuloną pod zmęczonym zegarem któremu nigdy nie można wierzyć Pociągi odjeżdżają i wracają podróżni przechodzą przez moje życie nie pozostawiając nawet wspomnień Twój cień oczekuje mnie na krańcu spirali nieznajomego tunelu